Deels autobiografie, deels populair-wetenschappelijk boek over de manier waarop bomen en bossen communiceren en elkaar ondersteunen. De schrijfster komt uit een Canadese bosbouwersfamilie. Zowel interessant vanwege de wetenschappelijke inhoud, als vanwege het inkijkje in het leven van de auteur, als in het (vaak afgelegen) Canada van de afgelopen 100 jaar.
Een nieuwe in haar langere serie SF-boeken ('Imperial Radch'), waarin wat meer bekend wordt van de mysterieuze aliens. De conflicten van de eerdere boeken spelen slechts op de achtergrond een rol.
Onnodige prequel op de Hunger Games. De hoofdpersoon (de slechterik uit de serie, in zijnj jongere jaren) verandert zonder aanleiding zijn volledige karakter (meer dan eens?), de vrouwelijke hoofdpersoon valt wel erg snel en volledig voor haar executeur, de ontknoping slaat nergens op. Misschien is het de set-up voor een deel 2 waarin dit allemaal verklaard wordt, maar ik vrees het ergste. Als dat je niks kan schelen is het geen vervelend boek om te lezen.
Ik ben er nog over aan het nadenken. Het punt dat de schrijver probeert te maken is belangrijk. Ik geloof ook dat ik het er mee eens kan zijn. Ik zie alleen in het boek geen goed argument voor het probleem dat hij beschrijft, en ik heb het idee dat er stappen overgeslagen worden, verbanden gelegd worden die ik niet zo zie, of gefocused wordt op de verkeerde dingen. Het kan ook zijn dat ik het niet goed gelezen heb.
Wederom een goed leesbare (korte) van Doctorow. Met vooral rollen voor mensen van middelbare leeftijd, waarbij de hoofdrolspeler accountant is, en toch spannend tot het laatst.
Boeken over intelligente octopussen zijn altijd tof. Zie ook Other Minds en Children of Ruin. Ik vond het iets minder dan de serie van Adrian Tchaikovsky, maar zeker een aanrader.
Niet meer zo actueel als toen het geschreven werd, de punten die ze wil maken zijn inmiddels vrij goed ingeburgerd. Wel goed om te lezen als je minder thuis bent in wat er de afgelopen jaren allemaal mis is gegaan.
Goed einde van een aparte serie.
Herhalende vertelling over een expeditie (per zeilschip, stoomboot, zeppelin...) naar een mysterieus object waarin de hoofdpersoon zich meer en meer herinnert van de eerdere expedities.
Een interessante opzet, die voor mij niet helemaal de gewenste pay-off had.
While taking the train was more expensive for two people, our snapshot research found two of the three European services were cheaper for families of four and six. Groups of four could save £94, while a bigger group could reduce their holiday bill by a whopping £267.
Afsluitende deel in de "Final Architecture"-serie. Ik kan de hele serie aanraden.
Derde deel in de audio-first serie novelles. Snel weg te lezen, de gimmick blijft werken (moorden slagen nog maar 1/1000e van de tijd, de andere gevallen wordt het slachtoffer ongedeerd wakker op een veilige plek).
Soort Brits kostuumdrama met twee tovenaars in de hoofdrol in plaats van rijkeluisdochters.
Middelmatige kindertelevisie-presentator wordt ontvoerd door een geheim genootschap. Zij denken dat het land waar zijn grootmoeder kinderboeken over schreef echt bestaat. Verrassing: dat blijkt waar. Fantasyverhaal met horrortonen dat het genre fantasyland-in-de-boekenkast op de hak neemt.
Toch ruim voor covid geschreven, maar een boek over (intelligente?) zuurdesemstarter had ik natuurlijk eerder moeten lezen.
Zin in de volgende delen.
Kort verhaal over de nobele bescherming van archeologische vondsten en kunstschatten.
We selected these archaeological sites based on their importance to our collective understanding of human and galactic history, and their immediate risk of irreparable harm from pollution, climate change, neglect, and looting. We are sympathetic to claims that preserving these sites in their “original” context is important, but our duty of care outweighs such emotional considerations
Via Jeremy Keith
Origineel verhaal, de hoofdpersoon is een Chinese jongen die op jonge leeftijd naar Engeland wordt gehaald om te studeren voor vertaler Chinees/Engels. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in Oxford in de jaren 1830. De auteur besteed voor het verhaal start een pagina of 10 aan een uitleg wat ze allemaal daarnaa veranderd heeft en wat niet. Buiten de toren uit de titel, waar vertalers magische zilveren objecten maken, is dat niet veel. De thema's van kolonialisme, taal, culturele toeëigening en identiteit worden goed uitgewerkt (op een paar wat dik aangezette monologen na).
Blijkbaar het eerste van de Agatha Christie's boeken over Poirot. Ik had er nog nooit een gelezen, en heb me goed vermaakt.